Dratów

Parafia prawosławna w Dratowie powstała w XIV w. Zachowane dokumenty świadczą o istnieniu cerkwi obrządku wschodniosłowiańskiego w 1490 r. I nowo wybudowanej w 1720 r. Do 1874 r. była to świątynia unicka, potem prawosławna. Pożar z 1888 r. pochłonął całe wyposażenie cerkwi z ikonostasem, obrazami, księgami metrykalnymi. Nowa, istniejąca do dziś cerkiew została zbudowana w latach 1889–1890 dla ok. tysiąca wiernych z Dratowa, Ludwina, Kaniwoli. Łęcznej, Krasnego i Witaniowa. W 1915 r. większość z nich została zmuszona do ewakuacji w głąb Rosji (bieżeństwa). Wierni, którzy nie wyjechali pozostawali pod opieką mnichów z Jabłecznej. Reaktywowanie parafii nastąpiło w 1918 r. I wchodziła ona w skład Prawosławnej Diecezji Warszawsko-Chełmskiej.

W pobliżu głównej drogi, stoi dawna plebania prawosławna (obecnie budynek mieszkalny) zwana również „popówką”. Przed plebanią 15 sierpnia1942 r. zginął z rąk hitlerowców ówczesny proboszcz – o. Stefan Malesza wraz z córką Olgą.
Na przeciw plebani znajduje się obelisk poświęcony poległym w 1918 r. podczas rozbrajania posterunku austriackiego, m.in. członkom Polskiej Organizacji Wojskowej. Pomnik postawiono w roku 1928 w 10. rocznicę odzyskania niepodległości.

Adres: Dratów 21

W roku 1915 podczas I wojny światowej przez Dratów przebiegała linia frontu prusko-austriacko-rosyjskiego. Przy świątyni przez krótki czas znajdował się szpital polowy. Zmarłych i poległych żołnierzy chowano za cerkwią, czego pozostałością jest cmentarz wojenny, położony przy samej świątyni od strony wschodniej. Ponownie wojna zawitała do Dratowa w 1920 r. W czasie walk z bolszewikami. Od strony północnej przebiegał jeden z głównych manewrów taktycznych uderzenia znad Wieprza, natomiast oddziałem stacjonującym w Łęcznej i wyzwalającym Dratów oraz Puchaczów była Grupa gen. Stanisława Bułak-Bałachowicza.