Wieś Świerszczów
Wieś wzmiankowana w 1440 r. Swój największy rozkwit przeżywa w XVIII – XIX w., kiedy właścicielami jest ród Rulikowskich (na cmentarzu przykościelnym w pobliskim Wereszczynie znajduje się kaplica grobowa Rulikowskich). Pozostałości parku dworskiego, założonego przez Rulikowskich w XVIII w. z trzema podwójnymi szpalerami lipowymi, wśród nich jako pomniki przyrody: dwie lipy drobnolistne, grab pospolity oraz dwa jesiony wyniosłe.
Świątynia drewniana w Świerszczowie
Świątynia drewniana w Świerszczowie to dawna cerkiew parafialna p.w. Podwyższenia Świętego Krzyża, której budowę zakończono ok. 1875 roku. Charakteryzuje się konstrukcją zrębową. Od roku 1921 do dziś pełni funkcję kościoła rzymskokatolickiego p.w. św. Bazylego. Naprzeciw wejścia do kościoła znajduje się drewniana dzwonnica o konstrukcji słupowo-ramowej.
Adres: Świerszczów 53, Cyców
Cmentarz przy świątyni
Cmentarz przy świątyni – znajduje się tu m.in. grób ostatniego właściciela dóbr Świerszczów, Maksymiliana Bieńkowskiego (odkupił majątek w 1918 r), działacza społecznego, uczestnika walk o niepodległość, dwukrotnie więzionego w Cytadeli Warszawskiej, ochotnika w wojnie polsko – bolszewickiej, działacza Stronnictwa Narodowego, który zginął śmiercią tragiczną pod Trawnikami w 1930 r. Na cmentarzu przykościelnym znajduje się również pomnik pamięci poświęcony rozstrzelanym w 1942 r. mieszkańcom wsi Widły. Przed wejściem na teren przykościelny – w drzewie pomnikowym rzeźba Chrystusa Frasobliwego.
Rezerwat wodno-torfowiskowy Świerszczów.
Utworzony w 1959 r., w pobliżu miejscowości o tej samej nazwie. Jeziorko i pas torfowisk znajduje się pod ochroną ścisłą (razem ok. 12,25 ha); pozostała część chroniona jest częściowo. Pokryte kobiercem osoki aloesowatej. Pośród niej żółte grążele i białe grzybienie północne. Przy brzegu jeziora i w zgłębieniach terenu wypełnionych wodą można spotkać siedliska owadożernych roślin chronionych – pływaczy. Na otwartych przestrzeniach torfowiska rośnie niebiesko kwitnący kosaciec syberyjski. Dostęp do jeziora utrudniony ze względu na zwarte zarośla wierzbowe i łozowe, pokrywające gleby bagienne, wytworzone z torfów mszysto – turzycowych.